Wanneer verschijnt eerste Belgische fietslift?

Wie houdt er niet van fietsen? Het is gezond, leuk, relatief goedkoop en milieuvriendelijk. Sneller in de stad dan een auto, bovendien, want die moet files trotseren en parkeerplaatsen versieren. En toch verbleekt bij menig fietser het enthousiasme als een heuvel of berg zijn route doorkruist. Niet zo in Trondheim, waar een fietslift al sinds 1993 fietsers naar boven duwt.

Eerder spraken we op Zeronaut al over elektrische fietswielen die het mogelijk maken om steile heuvels in de stad te trotseren, zoals het Copenhagen Wheel en het FlyKly Smart Wheel. De mensen in Brubakken Hill in de Noorse stad Trondheim beschikken alvast over een andere  oplossing. Jarle Wanvik, een designer, kwam in ‘93 op het idee van de Trampe, een lift die fietsers een heuvel (18%) op duwt volgens de principes van een skilift.

Van Trampe naar CycloCable

De eerste versie van de Trampe kon maar één fietser tegelijk vervoeren. Sinds de lift in 2013 werd aangepast en verbeterd door het Franse Skirail, kan de Trampe vijf fietsers tegelijk voortduwen aan 1,5 tot 2 m/s. Dat zijn er maximum 300 per uur, à rato van één fietser om de 12 seconden. De eerste versie was betalend en verwerkte 20 à 30.000 fietsers per jaar. De nieuwe lift is gratis, wat in combinatie met de grotere capaciteit voor extra reizigers zorgt.

Skirail heeft het project herdoopt tot CycloCable, en hoopt om gelijkaardige fietsliften te installeren in steden in Europa, de VS, Canada en Oost-Azië. Voorlopig blijft de Trampe echter de enige fietslift ter wereld. Volgens Skirail is er wel interesse in de CycloCable, maar blijkt de nood voor andere basisinfrastructuur zoals fietspaden, bruggen, fietsparkings e.d. hoger op het prioriteitenlijstje dan een lift.

En bij ons?

Wat beleidsmakers ook kan tegenhouden is de kostprijs. Die is met een bedrag tussen € 1700 en € 2300 per meter volgens Skirail niet duurder dan een gemiddeld fietspad in de stad. Cijfers van de Fietsersbond stellen die bewering echter serieus in vraag. Een lift op het steile stuk van Rogier naar Botanique in Brussel (pakweg 250 meter) kost zo al gauw 500.000 euro bij een kostprijs van € 2000/m).

Het is natuurlijk een kwestie van prioriteiten. Waarom wagen zo weinig fietsers de klim op de Kunstberg of de Botanique in Brussel, nochtans twee drukbezochte plekken in het hart van de stad? Voor gewone fietsers is dat nu eenmaal een te zware opgave, zoals het gebruik van Villo laat zien. Steevast vind je nauwelijks parkeerplaats in de benedenstad, terwijl de stations boven leegstaan.

Diehard fietsers vinden een lift niet nodig, maar minder sportieve fietsers denken daar wellicht anders over. 41% van de gebruikers in Trondheim zeggen alvast dat ze meer fietsen dankzij de fietslift. Ook een heuvelachtige stad als Brussel zou dus een dergelijke lift goed kunnen gebruiken. Enerzijds om de breuklijn tussen de beneden- en de bovenstad te dichten, maar ook als signaal dat deze stad een voortrekker wil zijn om de fiets centraal te plaatsen.

Er dient zich overigens een perfecte gelegenheid aan nu het stadsbestuur eindelijk heeft aangekondigd een fietspad rond de kleine ring te trekken. De socialisten in de huidige Brusselse regering waren in verkiezingscampagne 2012 met hun Flattrack idee al voorstander. Quid nunc?