Hoe blikken wetenschappers terug op COP21-klimaatakkoord?

Het Parijse klimaatakkoord ligt ondertussen zo’n twee maanden achter ons. Het is voorlopig relatief stil in de pers. Toch wordt er achter de schermen naarstig verder gewerkt door o.a het IPCC. Zo vond er bijvoorbeeld deze week in Oslo nog een top plaats rond klimaatcommunicatie. De IPCC-klimaatagenda voor 2016 oogt dan ook bijzonder druk. De volgende belangrijke stap in het klimaattraject is de ratificering van het akkoord.

Belangrijke datum voor dat proces is 22 april. Dan vindt in New York de ‘Agreement Signing Ceremony’ plaats. Op het VN hoofdkwartier wordt het klimaatakkoord ondertekend. Alle landen hebben daarna dan een jaar om het te ratificeren en te bekrachtigen. Deel van het akkoord stipuleert dat wanneer 55 landen, die samen minstens 55% van de uitstoot wereldwijd vertegenwoordigen, nodig zijn om het akkoord officieel van kracht te doen gaan. Een haalbare kaart volgens velen en de hoop is dan ook dat het akkoord reeds dit jaar die mijlpaal bereikt.

Nu de tekst al even bekend is, blikken ook klimaatwetenschappers en journalisten terug op de afgesproken doelstelling. Soms kan een beetje afstand van het hele gebeuren immers dingen wat meer in focus brengen. Yale Climate Connections liet recent enkele wetenschappers (o.a. Michael Mann en Jim Hansen) en journalisten aan het woord en vroeg hen naar hun mening over de deal in Parijs. Dat levert een interessante terugblik en een vrij positieve analyse van de klimaattop op.

“When historians look back at the Paris agreement some 20 years from now, it will be widely seen as a “turning point” in the global reliance on fossil fuels.” (Ben Santer)

“With nearly 200 nations for the first time committing to lowering their carbon emissions, I don’t think we can overstate how important that agreement was.” (Michael Mann)