Breng de scholen met groene energie een bank vooruit

Ligt het nu aan mij, of zien jullie dat ook?

Een bank, we zullen ze niet noemen omdat ze vanzelf wel het nieuws haalt, moet dringend verkocht worden. Omdat ze een boete kreeg van de Amerikaanse rechter? Of omdat ze zich onheus gedraagt?

Een regering in lopende zaken houdt zich niet bezig met verbrande zaken, tot een Amerikaanse rechter oordeelt dat die zwarte rook toch wel heel kwalijk ruikt. En dan zijn we allemaal samen verontwaardigd over een stoute bank, die we nota bene met onze eigen centen overeind hielden. Er zijn voor zo’n bank zaken die beter renderen dan ons algemeen belang. De raad van bestuur begrijpt dan wel geen Soedanees, maar weet net als NASA dat dollars overal identiek ruiken.

Zover de publieke verontwaardiging. Een staatssecretaris gaat dan short op die bank, en andere partijen die zich niet aan zet wanen in de regeringsonderhandelingen gaan mee in die hype. Boeiend om te zien wie zich wel aan zet waant en hoe ze met deze hype omgaan. Solden op eigen aandelen is wellicht teveel tafelspringen, en een erudiete mening klasseert het alvast niet als een lopende zaak.

Terwijl deze federale kluif gekauwd wordt, kregen ook de Vlaamse onderhandelaars van Eurostat een cadeau. Ik was op school geen genie in boekhouden, maar het was toch te verwachten dat de boekhoudkundige creativiteit waarmee we de school van morgen financierden Europa niet zou bekoren. Zo’n 6 jaar plannen we de school van morgen, het was een schone ambitie, de bedenkers toonden het met trots. ‘Se non è vero, è ben trovato’ zullen ze gedacht hebben, tot Eurostat hun Italiaanse spaghetti ontrafelde en ontdekte dat de bank, die bulkte van altruïsme om de school van morgen te betalen, toch wel iets teveel zekerheden van de overheid kreeg. En dan kunnen de Vlaamse regeringsonderhandelaars niet veel meer dan een extra uitgave 1,5 miljard € boeken. Tenzij men een extra risicopremie zou betalen aan die bank.

Ligt het nu nog steeds aan mij, of zien jullie het nu ook?

Diezelfde bank die tegen de Amerikaanse lamp loopt, die bank die zeker geen Soedanees verstaat, die is in dit vrolijke Vlaanderen de financier voor de school van morgen. Je kan je dan afvragen wat men in de school van morgen leert in de les Wereldoriëntatie.

Ik verlang dan naar de wereld waar we beter waren bij de bank van hier, waar spaarzegeltjes als projecten in je buurt terugkwamen. Waar enkele boeren zelf een schooltje bouwden op den buiten en aan de pastoor een schooljuffrouw voor de kinderen vroegen om niet elke dag tot het centrum te moeten rijden. Wij waren toen aan zet, en eigenlijk zijn we dat nu ook maar beseffen het niet meer.

Waar is de geldschieter die voor onze scholen bouwt en renoveert, opdat elke euro niet naar een energierekening zou gaan maar naar schoolboeken en naar het standgeld voor onze kinderen die hun boterhammen opeten? Er zijn er genoeg die daarop rendement willen maken, maar dan op voorwaarde dat wij samen ze andermaal 100% zekerheid geven op dat rendement. Maar als we dan samen zelf die zekerheid geven om scholen voor onze kinderen te bouwen, scholen die dan nog niet energieneutraal zijn, waarom mogen wij dan samen niet zelf dat rendement noteren?

Crowdfunding is voor alles wat we samen wél belangrijk vinden, voor wat de 1% niet deert. Samen, coöperatief investeren in scholen voor onze kinderen van nu en straks is de beste garantie dat we er ook samen beter van worden. Dat de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen en iedereen samen mee kan beslissen dat de school van morgen er is voor het welzijn van kinderen, personeel en ouders. We hebben geen energiebronnen andere dan duurzame, laat ons dan samen aan zet zijn om die in te zetten voor de belangrijkste grondstof voor onze samenleving.

Nee, het ligt niet aan mij, ik zie genoeg mensen elke dag die het ook zien.