6000 Jordaanse moskeeën op zonne-energie
De Jordaanse regering lanceert een project om ‘s lands 6000 moskeeën nog dit jaar te voorzien van zonnepanelen.
De Jordaanse regering lanceert een project om ‘s lands 6000 moskeeën nog dit jaar te voorzien van zonnepanelen. Het initiatief kwam tot stand nadat enkele jonge ondernemende inwoners in de hoofdstad Amman € 20.000 verzamelden om zonnepanelen op hun lokale moskee te installeren.
Religie en moslims in het bijzonder krijgen het de laatste tijd hard te verduren, dat moet ik in het licht van laatste berichten uit Libië, Syrië en zelfs Denemarken niet uitleggen. Het is verleidelijk om Samuel Huntington-gewijs te vervallen in een clash of civilizations, maar bij Zeronaut kijken we liefst voorbij dergelijke oppervlakkige theorieën en discoursen.
In de transitie naar een duurzame samenleving is er ook binnen de islamwereld namelijk heel wat inspirerend nieuws te rapen. Neem nu de dorpsbewoners van het Turkse Büyükeceli, die enkele jaren terug zonnepanelen installeerden op de moskee uit protest tegen de bouw van een kerncentrale in het gebied. Of dichter bij huis_ de windturbines in de minaretten van een Duitse moskee.
Top-Down + Bottom-Up
In contrast met deze kleinschalige projecten maakt het Jordaanse initiatief heel duidelijk wat het belang en de impact is van een overheidsbeslissing. Het Jordaanse ministerie voor Energie en Grondstoffen nam het ministerie voor Awqaf (religieuze giften) en Islamzaken in de arm om de 6000 gebedsruimtes in het land van hernieuwbare energie te voorzien.
De eerste 120 moskeeën worden nu reeds onder handen genomen, voor de rest worden weldra openbare aanbestedingen uitgeschreven. Omtrent de financiering is weinig gekend, maar er wordt alleszins gewerkt met subsidies, en er wordt ook gezocht naar (ontwikkelings)samenwerking.
De bewoners van de Tlaa Al Ali wijk hebben alvast niet gewacht om hun Abu Ghaweileh moskee in Amman zelf te voorzien van zonnepanelen ter waarde van € 20.000. Sinds april vorig jaar draait het licht en airconditioning volledig op hernieuwbare energie.
Een logische keuze voor een land met ongeveer 300 dagen zon per jaar. Bovendien betaalden ze vroeger ongeveer 1250 euro aan elektriciteit per maand, terwijl ze nu zelf aan het net leveren. De overheid betaalt in totaal 62 miljoen aan onkosten per jaar aan moskeeën. Een substantieel daarvan kan het dus besparen en zelfs terugverdienen door investeringen als gevolg van dit overheidsinitiatief.
Ongeveer 150 nieuwe moskeeën worden elk jaar in Jordanië gebouwd, en ongeveer 96% van haar energienoden worden ingevuld door fossiele brandstoffen afkomstig van hun instabiele buren. De overheid maakt hiermee dus een verstandige beslissing. In totaal is 1,650 tot 2000 megawatt aan hernieuwbare energieprojecten gepland tegen 2020, afhankelijk van de bron (zie 1 of 2), wat overeenkomt met 10% van de energiemix.
Dat is gezien het potentieel in de regio nog beperkt, maar het is tenminste een stap op de goede weg. Dit verhaal vat alleszins enkele interessante elementen samen, met name het belang van de impuls van een overheid in de transitie naar duurzame energie en in het bijzonder het effect van burgerinitiatieven. In een notendop_ een harmonieus huwelijk van top-down en bottom-up.
En christenen dan?
Om onze christelijk bewogen lezers ter wille te zijn, noteren we hier het voorbeeld van een kerk in Engeland die op 100% hernieuwbare energie is overgeschakeld. Ander bemoedigend nieuws, zeker in het licht van Divestment Day dit weekend, is de beslissing van de World Council of Churches om niet meer te investeren in fossiele brandstoffen. Niet slecht voor een groep die diensten levert aan een goed half miljard gelovigen.
Zo kunnen we nog een eindje doorgaan. The bottom line? Er gloort altijd hoop aan de einder. Hier is alvast een tip voor de broeders van Tertio en Kerk & Leven, die geregeld schrijven over de herbestemming van het kerkelijk patrimonium. De kerk als tentoonstellingsruimte, concertzaal of archief, allemaal goed en wel. Maar waarom niet nadenken over de kerk als een energiefabriek van de toekomst?
Dat is kortom een uitstekende opportuniteit om het duffe imago van de kerk te ‘rebranden’, zoals dat vandaag heet. No time to waste!