Docu 'Veni Vidi Bici' brengt fietsrevolutie in beeld

Silke De Schoenmacker trok naar Mexico voor haar buitenlandse stage in de journalistiek. Daar volgde ze drie maanden de fietspioniers van de stad Guadalajara. Het resultaat is de toffe documentaire ’Veni Vidi Bici’ over fietsactivisme in een autostad.

De hoofdstad van Jalisco telt, met slechts anderhalf miljoen inwoners, maar liefst twee miljoen wagens. Een schril contrast met de fietsinfrastructuur. Zo zijn er in totaal een magere 43 kilometer fietspaden, een immens verschil met bijvoorbeeld Oost-Vlaanderen.

Werk genoeg dus aan de winkel voor de pleitbezorgers van de fiets. Silke volgde de acties en initiatieven van GDL en Bici (Twitter). Oprichter Antonio Vaca en activisten Yeriel Torres en Ollin Monroy van de actiegroep vertellen met veel passie in de documentaire over hun strijd voor meer fietsrechten, -infrastructuur en -veiligheid in hun stad.

“Fietsen in deze stad staat voor de revolutie die op gang is. De fiets staat voor meer uit je samenleving halen.”

We namen met Zeronaut.be contact op met Silke en vroegen haar wat ze zelf meenam uit haar ervaringen in Guadalajara en tijdens het maken van de documentaire.

Voor mijn vertrek wist ik nog niet wat ik met mijn eindwerk ging doen. Eenmaal aangekomen was ik verrast door de initiatieven en projecten van ‘GDL en Bici’. De documentaire lag er zo voor het rapen. De moeilijkste opgave was om te selecteren wat ik er wel en niet zou insteken.

Zo is er maandelijks biciCinema en organiseren ze Bicipokeravonden voor de fietsers in de stad. Ideaal om fietsers met elkaar in contact te brengen en het netwerk te versterken. Ook klassieke acties als Paseo de Todos (Critical Mass) en La Bici Blanca (De witte fiets of Ghost Bikes) vonden hun weg naar Guadalajara. Wat wel uniek is en voor Vlaanderen een voorbeeld … Elke zondag, autoloze zondag.

Geniaal en lijkt mij perfect haalbaar in meerdere Vlaamse steden. De impact daarvan op de bevolking was onvoorstelbaar. Jongeren in Guadalajara spreken bijvoorbeeld om 10u af om te gaan fietsen de zondag.

Guadalajara toonde Silke ook hoe kwetsbaar fietsers zijn in de stad. Niet enkel in Mexico wagen fietsers elke dag hun leven, maar ook in Vlaanderen waar een 70-tal fietsers jaarlijks omkomen in het verkeer. Dat zijn er 70 te veel.

Sindsdien draag ik een helm op de fiets en ik zou het leuk vinden moest er een beetje meer reclame voor gemaakt worden. De mijne is echt wel hip.

Voor veel Mexicaanse vrienden van Silke lijkt Vlaanderen een fietsparadijs. Ze staat er dan ook vaker bij stil bij wat wij wél hebben.

“Als ik van mijn dorp naar Gent centrum fiets heb ik kilometers lang een fietspad dat afgescheiden is van de baan door mooi geschoren haagjes. Het valt mij nu pas op hoe vaak ik voorrang krijg van een automobilist als ik die eigenlijk niet heb. De populariteit van kindjes in bakfietsen vooraan is om van te juichen. Ik vind dat wij echt wel goed bezig zijn.”

Toch is er nog ruimte voor verbetering. Zo ging haalde Portland recent nul-fietsverkeerslachtoffers. Dat zet Silke aan tot optimisme en een positieve kijk naar de fietstoekomst in België.

“Dat onze schepen van mobiliteit wordt gehinderd door het huidig systeem om echt verandering door te voeren, zie je overal. Ik ben al blij met mijn haagskes en de buschauffeur die mij voor laat.”

En nu de docu!