Een heldere planning van de kernuitstap graag, en wel meteen

Er heerst al wel eens verwarring over de Duitse Energiewende, de duurzame transitie van het Duitse energiesysteem. Zo circuleert vrijwel altijd een verhaaltje over de toename van het gebruik van bruinkool. Want dat moet toch de enig mogelijke verklaring zijn voor de plotse en volledige sluiting van de kerncentrales post-Fukushima? Beide veronderstellingen zijn fout.

Het gebruik van bruinkool is zelfs lichtjes gedaald (al wacht de Duitsers daar de volgende grote uitdaging). Ook zijn nog niet alle kerncentrales gesloten. Dat gebeurt gefaseerd over een periode van 20 jaar, zoals je hierboven kan zien.

Wat is er wel fors gestegen? Hernieuwbare energie, natuurlijk. En wel met +148% terawattuur in de periode van 2003 tot 2015. Da’s geen klein Weißbier meer.

Het gaat bij ons van voor naar achter van links naar rechts met de kernuitstap.

Terug naar die gefaseerde uitstap in Duitsland. Zie de planning van de kernuitstap hierboven. Helder, toch? Is Duitsland beter dan België? Waarom kunnen wij dat in België niet?

Zo lang als de Duitsers al begonnen zijn met de uitstap, zo lang is het al wachten op doorzettingsvermogen van onze federale overheid. In 2003 regelde Verhofstadt I een uitstap maar nooit werd daar echt werk van gemaakt en al in 2009 werd de planning op losse schroeven gezet door de regering Van Rompuy. Onder Di Rupo en Michel bleef het beleid maar draaien en keren. Het gaat bij ons van voor naar achter van links naar rechts met de kernuitstap.

Dat er vandaag nog steeds geen eenduidig en stabiel investeringsklimaat bestaat voor een duurzame transitie van ons energielandschap, mag de opeenvolgende regeringen en parlementen samen aangerekend worden want dat gerommel met de kernuitstap speelt daarin de hoofdrol. Stilstaan is achteruitgaan. Een heldere planning van de kernuitstap graag, en wel meteen. Dank.